Uçurtma selam söyle babaannemize !!!
Kocaman gözlerini açmış,cevaplamaya korktuğum soruyu soruyor ansızın:" Anne, babaannem ne zaman dönecek ???Neden geri gelmiyor.Bizi hiç özlemedi mi.Ben onu çok özledim ama.Neden, neden gelmiyor.Telefonla da aramıyor.Çok mu uzak anne gittiği yer.Oraya tren gitmiyor mu ?
Susuyorum ,beş yaşında ki küçücük bir çocuğa nasıl anlatsam ki-ölümü.Evet gitti annem ,gitti ve gelmiycek diyemiyorum.Belki bir gün döner,ya da biz gideriz görmeye diyorum.Kafası karışıyor.Yine de memnun değil söylediklerimden.Özlemiş belli,küçücük yüreğinde ne fırtınalar kopuyordur ,bilmiyorum ki.
Zor , çok zor anlatmak.Keşke anlatabilsem.Büyüyünce anlarsın bitanem.
Zamanla azalırmış tüm acılar.İnsan yakın birini kaybedince,bedeninde binlerce mum alev alırmış.Bedenini yakan sadece ateş değilmiş ,ateşle birlikte eriyen mumlarda insanın canını yakarmış.Zamanla mumlar tek tek sönermiş.Yalnızca bitanesi hiç sönmezmiş,sonsuza kadar orda kalırmış.Yani içimizde bir yerlerde, ufak ta olsa bu sızı asla bedenimizi terketmiycek..
